Verslag 5: Stage
Door: Byèn Feller
Blijf op de hoogte en volg Byèn
07 April 2017 | Suriname, Paramaribo
Hallo bakra’s,
Ik heb een tijdje niet geschreven, daarom stel ik dit verhaal anders op dan normaal. Veel leesplezier.
Stage:
Op stage is het super leuk. Begin een band te krijgen met mijn collega’s, waardoor de gesprekken persoonlijker zijn. Op de afdeling lopen ook Surinaamse studenten stage, zij zijn hier ongeveer 3 weken en gaan dan naar een andere afdeling of terug naar school.
Met een van de Surinaamse studenten klikte het meteen, dus waren 3 erg gezellige weken. Haar drie weken stage zijn afgelopen en ze gaat weer naar school, evengoed zie ik haar bijna elke dag, want ze komt voor school eerst even bij de afdeling langs om te kletsen.
In de eerste weken van mijn stageperiode heb ik aan het afdelingshoofd gevraagd of ik een week mee zou kunnen lopen op de poli chirurgie, ze zei natuurlijk. Ze heeft een week aangewezen, en daar stond ik dan, bij de poli binnen was het nog helemaal donker en ik wist helemaal niet waar ik mij moest aanmelden. Ik ging dus maar op een bankje wachten langs een andere zuster, ze begon tegen mij te praten en vroeg of ik ook een week mee ging lopen op de poli. Ik dacht gelukkig ik ben niet alleen. Na 20 minuten wachten gingen er om 6.50 eindelijk lampen aan binnen, we liepen er heen en stelden ons voor. Langzaam druppelde iedereen binnen, we hebben ons voorgesteld en een rondleiding gekregen. Ze vertelden dat we elke ochtend om 7.00 uur begonnen met kamers voorbereiden en voorraad bijwerken. Om half 8 beginnen de artsen met hun ronde lopen op de afdeling, in die tussentijd gingen we allemaal eten, dit was normaal omdat het volgende mogelijke eetmoment rond 1 uur half 2 pas was.
Samen met een broeder werd ik ingedeeld op een behandelkamer, hier werden schone wondjes verzorgd. (wondjes die bijna genezen zijn) Was mijn eerste dag op de poli en mocht al meteen veel zelfstandig uitvoeren, hechtingen verwijderen, wondverzorging, wondbeleid bepalen met de arts. De dag ging erg snel voorbij.
De tweede dag werd ik ingedeeld op een behandelkamer waar vuile wondjes en kleine ingrepen behandeld worden. Onder kleine ingrepen wordt bedoeld, het plaatsen van shunt of wegsnijden van abces. Deze dag heb ik mogen assisteren bij het wegsnijden van een abces, ik vond het echt super leuk dat ik heb mogen helpen weer een hele ervaring rijker.
Helaas was mijn laatste dag alweer aangebroken. Deze dag mocht ik meelopen op de behandelkamer waar ze decubitus wonden behandelen, en ook kleine ingrepen uitvoeren. De eerste patiënt die binnenkwam was een klein meisje van 5 jaar, ze had een abces bij haar bovenarm. Ik vroeg waardoor ze dit abces had, het bleek dat ze aan het spelen was, iemand haar oppakte en heeft laten vallen. Het meisje was erg bang en had veel pijn, ze begon te schreeuwen en bewegen. De arts kon niet verder gaan met de ingreep, dus moesten we met drie zusters het meisje vasthouden, ik had haar benen vast en de andere twee ieder een arm. Eindelijk was het klaar en kon ze weer lachen.
Er kwamen veel patiënten die ik ken vanuit de afdeling. Bij een van hun hebben ze een teen geamputeerd, had dit nog nooit gezien en was erg indrukwekkend. Bij de andere hebben ze necrotisch weefsel weggesneden.
Mijn dagen bij de poli zijn voorbij, had er het liefste nog een week achteraan geplakt.
Terug op de afdeling was weer erg gezellig, maar ook heftig. Ik was een beetje aan het rondlopen en kennis aan het maken met de nieuwe patiënten, bij een jongen stond op het naamkaartje geen verblijf adres. Vond het een beetje raar dus ben naar een zuster gelopen om navraag te doen, het bleek een straatjongen te zijn. ik was ingedeeld op de kamer waar de jongen lag, hierdoor ben ik met hem in contact gekomen en heb ik hem verschillende vragen kunnen stellen. Ik schok ervan wat hij allemaal heeft meegemaakt. Op een paar vragen van mij wilde hij geen antwoord geven, het enige wat hij dan zei was: het is niet goed hoe ik het heb gedaan. De jongen was verslaafd aan roken, dus was ieder minuut van de dag op zoek naar een sigaret. Ik was van de afdeling af en bij terugkomst zag ik dat de jongen gefixeerd was. Bleek dat hij naar onder gelopen is om een sigaret te zoeken, de beveiliging is gebeld, hun hebben de jongen terug gebracht en is toen gefixeerd.
De jongen riep mij bij zich en vertelde dat hij moest plassen en graag los wilden om naar het toilet te gaan, ik zei dat ik hem niet los mag maken hoe graag ik het ook wil, dus ben ik naar een zuster gelopen. Geef hem maar een urinaal en hij kijkt maar hoe hij het doet, hij blijft vast zitten. Ik pakte een urinaal en liep naar de jongen toe, daar aangekomen keek hij mij verdrietig aan en zei, moet ik daar in plassen dat wil ik helemaal niet. Ik kan goed even losgemaakt worden, gaan plassen en dan weer vastgemaakt worden. Dit wilde ik graag voor de jongen doen, maar mocht ik niet. Ik heb een oplossing gezocht en hij was het ermee eens, heb de gordijnen dichtgemaakt zodat hij kon plassen. Toen de jongen klaar was zei hij tegen mij, ik ben blij dat je er bent.
De jongen heeft enkele dagen op de afdeling gelegen en elke keer als hij iets goeds had gedaan stelde hij de vraag, ik heb gedaan wat je zei, nu heb ik wel een sigaret verdiend toch. Elke keer als hij dit vroeg kon ik mijn lach niet inhouden en begon hij ook te lachen.
Mijn verhaal was te groot om in een keer te kunnen uploaden, meteen na dit verslag komt mijn verhaal over de tripjes.
Ik heb een tijdje niet geschreven, daarom stel ik dit verhaal anders op dan normaal. Veel leesplezier.
Stage:
Op stage is het super leuk. Begin een band te krijgen met mijn collega’s, waardoor de gesprekken persoonlijker zijn. Op de afdeling lopen ook Surinaamse studenten stage, zij zijn hier ongeveer 3 weken en gaan dan naar een andere afdeling of terug naar school.
Met een van de Surinaamse studenten klikte het meteen, dus waren 3 erg gezellige weken. Haar drie weken stage zijn afgelopen en ze gaat weer naar school, evengoed zie ik haar bijna elke dag, want ze komt voor school eerst even bij de afdeling langs om te kletsen.
In de eerste weken van mijn stageperiode heb ik aan het afdelingshoofd gevraagd of ik een week mee zou kunnen lopen op de poli chirurgie, ze zei natuurlijk. Ze heeft een week aangewezen, en daar stond ik dan, bij de poli binnen was het nog helemaal donker en ik wist helemaal niet waar ik mij moest aanmelden. Ik ging dus maar op een bankje wachten langs een andere zuster, ze begon tegen mij te praten en vroeg of ik ook een week mee ging lopen op de poli. Ik dacht gelukkig ik ben niet alleen. Na 20 minuten wachten gingen er om 6.50 eindelijk lampen aan binnen, we liepen er heen en stelden ons voor. Langzaam druppelde iedereen binnen, we hebben ons voorgesteld en een rondleiding gekregen. Ze vertelden dat we elke ochtend om 7.00 uur begonnen met kamers voorbereiden en voorraad bijwerken. Om half 8 beginnen de artsen met hun ronde lopen op de afdeling, in die tussentijd gingen we allemaal eten, dit was normaal omdat het volgende mogelijke eetmoment rond 1 uur half 2 pas was.
Samen met een broeder werd ik ingedeeld op een behandelkamer, hier werden schone wondjes verzorgd. (wondjes die bijna genezen zijn) Was mijn eerste dag op de poli en mocht al meteen veel zelfstandig uitvoeren, hechtingen verwijderen, wondverzorging, wondbeleid bepalen met de arts. De dag ging erg snel voorbij.
De tweede dag werd ik ingedeeld op een behandelkamer waar vuile wondjes en kleine ingrepen behandeld worden. Onder kleine ingrepen wordt bedoeld, het plaatsen van shunt of wegsnijden van abces. Deze dag heb ik mogen assisteren bij het wegsnijden van een abces, ik vond het echt super leuk dat ik heb mogen helpen weer een hele ervaring rijker.
Helaas was mijn laatste dag alweer aangebroken. Deze dag mocht ik meelopen op de behandelkamer waar ze decubitus wonden behandelen, en ook kleine ingrepen uitvoeren. De eerste patiënt die binnenkwam was een klein meisje van 5 jaar, ze had een abces bij haar bovenarm. Ik vroeg waardoor ze dit abces had, het bleek dat ze aan het spelen was, iemand haar oppakte en heeft laten vallen. Het meisje was erg bang en had veel pijn, ze begon te schreeuwen en bewegen. De arts kon niet verder gaan met de ingreep, dus moesten we met drie zusters het meisje vasthouden, ik had haar benen vast en de andere twee ieder een arm. Eindelijk was het klaar en kon ze weer lachen.
Er kwamen veel patiënten die ik ken vanuit de afdeling. Bij een van hun hebben ze een teen geamputeerd, had dit nog nooit gezien en was erg indrukwekkend. Bij de andere hebben ze necrotisch weefsel weggesneden.
Mijn dagen bij de poli zijn voorbij, had er het liefste nog een week achteraan geplakt.
Terug op de afdeling was weer erg gezellig, maar ook heftig. Ik was een beetje aan het rondlopen en kennis aan het maken met de nieuwe patiënten, bij een jongen stond op het naamkaartje geen verblijf adres. Vond het een beetje raar dus ben naar een zuster gelopen om navraag te doen, het bleek een straatjongen te zijn. ik was ingedeeld op de kamer waar de jongen lag, hierdoor ben ik met hem in contact gekomen en heb ik hem verschillende vragen kunnen stellen. Ik schok ervan wat hij allemaal heeft meegemaakt. Op een paar vragen van mij wilde hij geen antwoord geven, het enige wat hij dan zei was: het is niet goed hoe ik het heb gedaan. De jongen was verslaafd aan roken, dus was ieder minuut van de dag op zoek naar een sigaret. Ik was van de afdeling af en bij terugkomst zag ik dat de jongen gefixeerd was. Bleek dat hij naar onder gelopen is om een sigaret te zoeken, de beveiliging is gebeld, hun hebben de jongen terug gebracht en is toen gefixeerd.
De jongen riep mij bij zich en vertelde dat hij moest plassen en graag los wilden om naar het toilet te gaan, ik zei dat ik hem niet los mag maken hoe graag ik het ook wil, dus ben ik naar een zuster gelopen. Geef hem maar een urinaal en hij kijkt maar hoe hij het doet, hij blijft vast zitten. Ik pakte een urinaal en liep naar de jongen toe, daar aangekomen keek hij mij verdrietig aan en zei, moet ik daar in plassen dat wil ik helemaal niet. Ik kan goed even losgemaakt worden, gaan plassen en dan weer vastgemaakt worden. Dit wilde ik graag voor de jongen doen, maar mocht ik niet. Ik heb een oplossing gezocht en hij was het ermee eens, heb de gordijnen dichtgemaakt zodat hij kon plassen. Toen de jongen klaar was zei hij tegen mij, ik ben blij dat je er bent.
De jongen heeft enkele dagen op de afdeling gelegen en elke keer als hij iets goeds had gedaan stelde hij de vraag, ik heb gedaan wat je zei, nu heb ik wel een sigaret verdiend toch. Elke keer als hij dit vroeg kon ik mijn lach niet inhouden en begon hij ook te lachen.
Mijn verhaal was te groot om in een keer te kunnen uploaden, meteen na dit verslag komt mijn verhaal over de tripjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
