Verslag 3: nieuwe indrukken

Fawaka bakra’s

Weer bijna een week voorbij, dus vond het wel weer eens tijd om jullie op de hoogte te stellen van mijn leventje hier.

Woensdag 15 februari
Daar gaan we, nieuwe dag, nieuwe leermomenten. Bij binnenkomst zag ik een jongen liggen, ik keek in zijn dossier en zag dat hij pas 16 was. Hij was erg mager en had veel verschillende slangetjes aan zich hangen. Opeens begint de jongen raar te bewegen, er rennen een paar zusters heen, ik zie nu dat hij een insult heeft. De zusters beginnen wat te praten en roepen, ondertussen wordt en met geweld een neussonde ingebracht met de jongen. Ik stond met open mond te kijken en had de tranen in mijn ogen staan, vond het vreselijk hoe ze te werk gingen. De jongen was ondertussen bijgekomen en de tranen rolde over zijn wangen. Ik liep snel door want kon het niet aanzien, op het einde van de gang hoorde ik de jongen nog huilen.

Vandaag werd ik samen met een andere student ingedeeld bij de man die alleen Indisch spreekt. Ik had er wel zin in, toch een andere manier van zorg geven wanneer je met handen en voeten communiceert en niet weet of je elkaar goed begrepen hebt.

Dit was de eerste keer dat ik z’n grote brandwonden had gezien, zijn gehele linker been, linker gedeelte van de buik en bovenarm verbrand. Overal zat nog dood vel en blaasjes met vocht. Dit hebben we eerst doorgeprikt en een gedeelte van de losse vellen mogen verwijderen. Hierna gingen we meneer douche en werden de brandplekken ‘’gescrubd’’ met Betadine scrub, vond het zielig om te zien want meneer had veel pijn. Terug op de kamer hebben we de vellen die los gegaan zijn verder verwijderd, crème gesmeerd en verband eromheen gedaan.

Later die dag was er een zuster bezig bij de jongen van 16, ze had hulp nodig dus vroeg of ik haar wilde helpen. Ik liep naar haar toe, ze vertelde dat de stoma had gelekt. Het bed moest verschoond worden. De jongen had slangetjes in de buik zitten en hield deze strak vast, omdat het pijn deed wanneer ze los zouden hangen. Hij moest draaien en de slangetjes los laten, maar wilde dit niet. De zuster werd boos op hem en zei dat hij zich niet moest aanstellen, ik werd een beetje boos van binnen dus begon tegen de jongen te praten. Ik legde mijn hand op zijn hand waarmee hij de slangetjes vast had en zij ik hou ze voor je vast maar dan moet je wel draaien, hij stemde ermee in. Het bed was helemaal verschoond en er was een nieuw stoma geplakt, op het eind vroeg hij of ik nog iets te drinken zou willen halen, (bij terugkomst was de andere zuster weg) ik gaf zijn drinken aan, hij lachte en bedankte mij. Dit gaf mij een voldaan gevoel.

Eindelijk, na lang wachten konden we naar de film. We hadden natuurlijk fifty shades darker uitgekozen, we waren zo blij dat hij hier ook draaide. We wachten en wachten op onze privé chauffeur, het duurde een eeuwigheid, want hij was te laat. De film begon om 19.45 en om 19.35 kwamen we aan bij de bioscoop, snel kaartje kopen, twee gingen drinken halen, twee plekken uitkiezen. En daar zaten we dan, precies op tijd. Ik zal niet te veel verklappen voor degene die nog willen kijken, maar ik vond hem super helaas wel een open einde. Verder zal ik niks erover zeggen.

Onze dag was weer voorbij.

Donderdag 16 februari
Vandaag werd ik samen met een broeder ingedeeld bij de Indische man met brandwonden. Alle spulletjes bij elkaar zoeken en beginnen maar. Eerst al het verband verwijderen. Opeens was de broeder verdwenen, dus ben ik maar alleen verder gegaan, ik heb meneer naar de douche gebracht, en zoals gisteren ‘’gescrubd’’ met Betadine scrub. Terug op de kamer begon het leukste, vind ik tenminste, hahaha. Alle losse velletjes verwijderen, zodat de nieuwe huid zichtbaar word. weer crème erop en verband. Broeder is uiteindelijk niet meer op komen dagen dus had het alleen gedaan, vond dat ik het snel gedaan had, kwartier later klaar dan de dag ervoor met twee man. Alleen dacht de verantwoordelijke zuster hier anders over, ze zei: ben je nu pas klaar, waarop ik antwoorde: ja, vond dat ik het snel gedaan had, was helemaal alleen omdat broeder niet heeft geholpen bij de verzorging. Na dit antwoord was ze stil, ze zei ga de kar maar opruimen en begin dan aan de lunch pauze. Ik keek op mijn klokje en zag dat het pas 10 uur was, dus zei vindt het een beetje vroeg om al te gaan lunchen. Kreeg de opdracht om eerst op te ruimen en dan een nieuw dossier te maken. Het was kwart over 11 en nu moest ik weer van haar gaan eten, dus ben ik maar gegaan.

Op het einde van de dag waren we weer bij elkaar, en kwamen tot de conclusie dat we geen zin hadden om te koken, dus besloten om lekker te gaan uiteten.

We waren door Anniek (een meisje die ik heb leren kennen via thuis) had ons uitgenodigd om naar café Loco te komen, hier was die avond een bierpongtournooi. Hadden besloten om ons hier niet voor aan te melden, dus hebben gekeken. Het was erg gezellig, en hebben weer nieuwe mensen leren kennen.

Vrijdag 17 februari
Vandaag hadden we een rustig dagje. Naar de winkel en s ’avonds naar een voetbalwedstrijd, Utrecht – Curaçao. Dit komt doordat een voetballer van het team Utrecht in het ziekenhuis lag vanwege een ongeluk. De coach van het team had ons uitgenodigd om te komen kijken, en ons op de lijst gezet.

Bij het stadion aangekomen liepen we naar de ingang en zeiden dat de coach van Utrecht ons op de lijst had gezet, ze verwezen ons door naar een poort verderop. We liepen naar de andere poort, hier stond een vrouw en een man met een blad, we vertelde weer opnieuw ons verhaal en kregen als reactie dat er geen namenlijst is en we weer naar voor moesten lopen. Daar gingen we dan, weer naar voren, voor aangekomen kregen we weer dat we naar achteren moesten. Gelukkig reed er op het moment dat we naar achter liepen een auto de parkeerplaats op, waar een man uit schreeuwde: daar zijn mijn verpleegstertjes. In het Surinaams werd er naar de mensen aan de poort geschreeuwd dat we op de lijst stonden en bij hem hoorde. Toen hadden ze wel opeen een lijst met namen, dezelfde lijst als die ze eerst ook vast hadden. Maarja, we mochten binnen en het was erg leuk. Er hing een vrolijke sfeer. Bij thuiskomst nog lekker gegeten en dan naar bed.

Zaterdag 18 februari
Helaas regende het vandaag, tijd om te shoppen dus. Eerst naar een markt, readytex (souvenirwinkel) en hierna Hermitagemall. We hebben onze dag goed door kunnen brengen. Gelukkig was het ook gestopt met regenen, dus besloten om lekker te gaan bbqen.

Zondag 19 februari
Vandaag wouden we op tijd naar een reisbureau om tripjes te boeken, helaas waren deze gesloten terwijl op internet stond dat ze open waren. Dan maar verplicht gaan zwemmen en zonnen, niet dat we dat erg vonden. Rond twee uur komt er bij het zwembad elke zondag een dj, dus is het erg gezellig.

De zon branden vandaag hard zonder dat je het in de gaten had, omdat het vaker waaide. Zijn dus een beetje verbrand, ik gelukkig niet erg, alleen een beetje in mijn gezicht.

Onze week is weer voorbij, op naar de volgende.

Dikke kus en knuffel van mij!!