Verslag 1: Mijn eerste dagen in Suriname!

Fawaka bakra’s

Ik ben ondertussen iets langer dan een week in Suriname en heb al veel meegemaakt. Vond het wel tijd om een leuk verhaaltje erover te gaan schrijven.

Zaterdag 4 februari
Jaaa eindelijk, vandaag was dan de dag van vertrek. Het was 5.45 uur toen we de auto instapte om naar Schiphol te rijden, om half 8 stonden we te wachten op de afgesproken plek, een half uurtje te vroeg maar, beter te vroeg dan te laat zeggen ze dan.

Ik was erg zenuwachtig en kon niet wachten om in het vliegtuig te stappen. Voor het instappen zijn we eerst nog gezellig met z’n allen iets gaan drinken, maar uiteindelijk breekt dan helaas het moment van afscheid nemen aan. Een dikke knuffel, kus en natuurlijk wat tranen. Nog een laatste keer zwaaien en we begonnen echt aan ons avontuur.

We konden al snel het vliegtuig instappen en beginnen met denken dat we over 9 uur in het warme Suriname zouden staan.

Aangekomen op het vliegveld in Suriname worden we opgewacht door onze taxi chauffeur. Het verkeer hier is een chaos (ze houden zich hier namelijk niet echt aan de verkeersregels). Na een indrukwekkende taxirit zijn we dan aangekomen bij ons huisje. Onze eerste indruk was, wow wat is het groot. We hebben onze verhuurders ontmoet, de regels doorgenomen en uiteindelijk konden we eindelijk gaan slapen.

Zondag 5 februari
Na een korte nacht, met vaak wakker worden. Is onze eerste echte dag aangebroken in Paramaribo, Suriname. We hadden om 11 uur afgesproken met een vriendin (Shirley) van Marisca (degene die alles voor ons regelt). 11 uur werd half 12, dit was normaal hier.

Shirley kwam om ons een beetje wegwijs te maken, ze heeft ons veel laten zien. Samen zijn we ook naar de supermarkt geweest, en daar hebben we meteen de hele winkel leeggekocht. Weer bij ons huisje aangekomen kregen we van de verhuurders een tosti apparaat, altijd fijn meegenomen.

‘S avonds kwam Marisca ook nog kennis maken, en liet ons zien hoe we naar het ziekenhuis moesten fietsen. We hadden voor de volgende dag met Marisca afgesproken dat ze ons om half 8 zou komen ophalen om naar het ziekenhuis te gaan, en ze vertelde er ook nog bij dat we dan meteen konden beginnen. Daar viel onze mond wel even van open, want dachten dat we maandag kennis zouden maken en dinsdag mochten beginnen.

Maandag 6 februari
Daar stonden we dan, te wachten helemaal in het wit, vol spanning en zenuwen voor de eerste dag. Bij het ziekenhuis aangekomen zijn we eerst naar de administratie gegaan om ons in te schrijven, later werden we in een ruimte geroepen en maakte we kennis met de andere studenten die samen met ons begonnen. We kregen uitleg met als volgt een rondleiding over het terrein en de afdelingen.
Kennis mogen maken met de hoofdzuster, waar ik later op die dag ook een rondleiding van kreeg op de afdeling zelf. Maar eerst onze MRSA test afnemen.

Na de MRSA test hebben we afscheid genomen van elkaar en zijn we ieder naar onze eigen afdeling gegaan, helaas verliep deze dag anders dan ik had verwacht. Ik kreeg een rondleiding, en daarna werd ik alleen gelaten. Ik wist niet wat ik moest doen en niemand kwam met mij praten. Wanneer ik bij andere studenten ging staan begonnen ze een gesprek in het Surinaams. Dit vond ik erg vervelend want had het gevoel dat het over mij ging.

Eindelijk was het tijd om te gaan. Bij de andere aangekomen hoorde ik dat het bij hun precies hetzelfde verlopen was als bij mij helaas. Die avond zijn we allemaal lekker vroeg naar bed gegaan, om met goede moed te kunnen beginnen aan onze tweede dag.

Dinsdag 7 februari
Het was 5.30 en mijn wekker ging. Na het aantrekken van weer een mooi wit pakje op de fiets gestapt naar AZP.

Op de afdeling aangekomen werd ik meteen aan iemand gekoppeld, we mochten de wondjes gaan verzorgen. Ik heb mijn ogen uitgekeken vandaag, het is zo anders dan in Nederland.

Op een bepaald moment wist ik niet wat ik moest doen en vroeg ik dit, kreeg als antwoord: ‘’Ga maar even kletsen met de Surinaamse studenten’’ mijn mond viel net niet open na het horen van dit antwoord.

Ik was blij dat ik deze dag meer contact had kunnen maken met de ander studenten op die afdeling. Na een beter gevoel dan maandag verliet ik de afdeling met een tevreden gevoel.

Woensdag 8 februari
Vandaag werd ik wederom gekoppeld aan dezelfde student om wondjes te verzorgen, dit keer mocht ik er ook verschillende verzorgen. Was erg leuk om te doen.

Deze dag waren er een aantal cliënten die naar huis mochten gaan, hiervoor kwamen ook weer meteen nieuwe cliënten. Voor nieuwe cliënten word er een zorgdossier gemaakt, hier heb ik een paar keer met meegekeken. Het rapporteren verloopt hier anders, waardoor ik er erg aan moet wennen.

Weer een dagje voorbij.

Ik ga mijn verslag voor nu afsluiten, hoop dat het leuk was om mijn verslag te lezen.

Ik ga nieuwe ervaringen opdoen zodat ik snel weer iets kan gaan schrijven.

Dikke kus en knuffel van mij!!